Terwijl ik dit schrijf rent in de wei naast ons huis een moeder ree, op de poot gevolgd door haar jong. Mijn hart springt open. Ik bedenk me hoeveel meer liefde en gloed ik in mijn hart kan ervaren dan toen ik ooit (in 1993) aan het spirituele pad begon. In mijn beleving is het een stapsgewijs pad. Soms kan je maanden mediteren en denk je dat er weinig verschuift en dan opeens, pats, zit je midden in de bliss.

Steeds weer blijkt dat de kern van het proces meditatie is. Een vriend die veel wandelt en erg van de natuur geniet, noemt dat zijn vorm van meditatie. Dit kan dat zo zijn, als het de weg naar binnen opent: de natuur en het wandelen helpen om naar binnen te gaan. Datzelfde geldt voor bijvoorbeeld mooie muziek of beweging. Want de ware sleutel tot geluk zit van binnen.

Alleen door meer en meer naar binnen te gaan, vind en ervaar je de goddelijke vonk in jezelf. Die vonk draagt iedereen in zich maar hij zit verborgen. Je vindt hem niet door je aandacht op de buitenwereld te richten, hoe mooi en aantrekkelijk die soms ook kan zijn. Nodig is innerlijke stilte. Pas wanneer de geest stil is, opent zich het licht en de bliss achter je gedachten. De beste manier om deze stilte te bereiken is door een vorm van meditatie te beoefenen.

Maar er is meer. Ik heb het over bliss, gelukzaligheid.  Je hebt meditatie en meditatie. Mindfullnes is een meditatievorm die veel rust en inzicht kan brengen. Maar mindfulness is ook een uitgeklede vorm van boeddhistische meditatie om alle connotaties met religie te vermijden. Het past goed bij de westerling die vaak niet veel opheeft met God, laat staan met al die goden uit het hindoeïsme. Maar het mist in onze ogen juist een hele belangrijke essentie, namelijk dat uiteindelijk alle meditatie leidt tot ervaringen van het goddelijke, de eenheid van al-dat-is, waarbij je gevoel van afgescheiden zijn wegvalt.

Wanneer je dieper in meditatie komt krijg je ervaringen van hogere lichtwezens en andere werelden voorbij de direct waarneembare werkelijkheid.
Deze waarheid wordt al eeuwenlang beschreven door tal van wijzen uit diverse religieuze stromingen, vaak met ofwel verkapte aanwijzingen, ofwel met meer directe technieken over hoe het spirituele pad te gaan.

De meditatie die wij beoefenen en uitdragen noemen we bhakti meditatie, oftewel devotionele meditatie. We zijn tot deze naam gekomen omdat ons startpunt onze toewijding is, aan de meesters en het goddelijke. We richten ons direct op het hogere en vragen aan de daar aanwezige meesters om hun inspiratie door ons heen te laten werken. We zijn daarbij dankbaar dat we hierbij worden ondersteund door Mahavatar Babaji. Vanuit dit contact vinden we de stilte en de bliss. Bhakti wil zeggen `devotie en liefde voor God, de Allerhoogste’.

Natuurlijk is onze vorm van meditatie niet de enige weg naar zelfrealisatie. Ieder zal voor zichzelf een vorm moeten zien te vinden die bij hem past. Maar voor ons is de verbinding met het hogere essentieel. Wanneer je die verbinding leert kennen begin je de grace te ervaren, het goddelijke dat uitreikt naar jou. Hierdoor krijg je prachtige ervaringen in meditatie en vele openingen in je leven.