Onze India reis
We zijn terug van een reis dieper in India en dieper in onszelf. We zijn bezig om alle zegeningen en ervaringen te integreren. Daarbij voelen we dat wij “A” achter ons laten en onderweg weg zijn naar “B”, waarbij we nog niet weten hoe “B” eruit ziet. Er komen wel ideeën binnen over de start van een spirituele leergang van één dag per maand waarbij we bhakti (devotie) combineren met stappen naar verlichting en (verder doen) ontwaken van kundalini. Daarnaast openen zich ideeën voor het creëren van een Babaji meditatiecentrum.
Maar terug naar onze reis naar India: deze keer zijn we in de gelegenheid geweest vragen te stellen aan een aantal heiligen en yogi’s over het spirituele pad. Zij die ons voorgingen op dit pad, weten natuurlijk als geen ander waar het om gaat. Swami Paramananda Giri, die inmiddels 130 jaar oud is, was een en al vreugde en plezier, ondanks zijn tanende gezondheid.
We zongen we voor hem, maar hij was degene die de boel opzweepte, waardoor er een verheven goddelijke energie ontstond. Op de vraag maar het geheim van zijn blijheid en geluk gaf hij aan dat hij geen verlangens meer had. Hij is simpelweg tevreden met alles zoals het zich aandient. Hierdoor kan hij voortdurend in het nu en in gelukzaligheid zijn.
Een andere heilige, die Tijger Swami wordt genoemd, benadrukte dat het spirituele pad alleen werkt wanneer dit begint met liefde en compassie. Daarnaast is een helder doel bij het mediteren heel belangrijk: gewoon gaan zitten met je ogen dicht zal je weinig opleveren. Dit zijn veelal bekende waarheden en toch helpt het enorm als deze woorden van iemand komen die zo vergevorderd is.
Deze swami komt trouwens aan zijn bijnaam omdat hij vroeger iedere nacht contact had met tijgers. Tegenwoordig, nu de ashram meer bezocht wordt, komt de tijger met zijn familie nog af en toe langs. Er is een perfecte harmonie en vertrouwen tussen de tijgers en de bewoners van de ashram. Swami is een jaar of 40 geleden boven op een berg gaan zitten nadat de godin Lakshmi hem daarom vroeg en is daar gebleven. Geleidelijk hebben zijn discipelen op de heuveltop een kleine ashram gebouwd. Het was een hele klim ernaar toe maar zeer de moeite waard!
Een andere swami liet ons weten dat zij niet voor hun plezier in een grot in de Himalaya ’s verblijven. Zij doen dit om zeer gedisciplineerd te worden en de aandacht weg te halen van de zintuigen. Hierdoor krijg je contact met je ware zelf en het goddelijke.
Dit zijn slechts enkele ervaringen van de vele die wij op onze reis hadden. Uiteindelijk heeft de reis voor ons geleid tot een nog diepere innerlijke verbinding met Mahavatar Babaji.